Po stwierdzeniu przez lekarza ostrego nieżytu żołądka w pierwszej fazie choroby niezbędna jest bardzo ścisła dieta. Brak łaknienia, a nawet odraza do jedzenia, sprzyjają zupełnemu powstrzymywaniu się od przyjmowania pożywienia.
Pierwsza faza leczenia dietetycznego to głodówka. Wolno wówczas podawać jedynie  i to w niewielkich  ilościach nie słodzona herbatę lub przegotowaną wodę -według zaleceń lekarza.

Na ogół w tym okresie ostre objawy chorobowe mijają i można przejść do podawania rosołu, nie zawierającego jednak tłuszczu. Z ugotowanego rosołu usuwamy tłuszcz, np. za pomocą serwetek bibułkowych. Oprócz rosołu można chorym przygotować – również bez dodatku tłuszczu – kleiki jęczmienne lub ryżowe, starannie przetarte przez gęste sito, podając oddzielnie sucharki. Bułkę na sucharki kraje się bardzo cienko (kromeczki powinny być przezroczyste), sucharki zrobione z grubych kromek wyglądają nieapetycznie i są niesmaczne.

W następnym okresie, po ustąpieniu ostrych objawów choroby, jadłospis chorego można już rozszerzyć. Lekarz na ogół zezwala na po.danie kleiku z dodatkiem żółtka, rozgotowanej manny (w postaci papki) na wodzie z odrobiną masła, lanych klusek na wodzie z małym dodatkiem masła (kluseczki muszą być bardzo delikatne), jaj na miękko (gotowane przez 3 minuty) czy galaretki owocowej.

Pokarmy te muszą być podawane w równych odstępach czasu, raczej niewielkich (2—3 godziny), i w bardzo małych ilościach, ponieważ w okresie głodówki przewód pokarmowy w pewnym stopniu odzwyczaił się od pracy.
Po kilku dniach stosowania wyżej wymienionej diety, jeśli lekarz stwierdzi, iż stan chorego poprawił się o tyle, że można już rozszerzyć jadłospis, przechodzimy stopniowo do pożywienia zbliżonego do normalnego.

Rozszerzona dieta obejmuje pulpety z chudego mięsa (czy też chudej, bardzo świeżej ryby), przemielonego kilkakrotnie w maszynce, puree z ziemniaków oraz potrawy te co poprzednio. Następnie przechodzi się stopniowo do mięsa gotowanego w kawałku, do puree z takich warzyw, jak marchewka, szpinak, bulwy, salsefia, buraki, kabaczki, dynia, do kompotów przetartych. Równocześnie powiększa się porcje podawane choremu.

Po kilku dniach pozostawania na rozszerzonej w ten sposób diecie chory zwykle może (jeśli lekarz zezwoli) przejść do normalnego odżywiania się. Jednak przez dłuższy okres czasu powinien unikać potraw ciężko strawnych, a mianowicie: tłustego mięsa i ryb, potraw smażonych, tłustych ostrych przypraw, marynat, warzyw działających wzdymające.

Jadłospisy przykładowe

I. Ścisła dieta:
Podawać co 2—3 godziny małe ilości kleiku bez dodatku tłuszczu, na przemian z chudym rosołem; dodatkiem mogą być sucharki; ewentualnie jedynie herbatę lub wodę przegotowaną.
II faza diety:
Pierwsze śniadanie: kleik ryżowy lub jęczmienny zaprawiony żółtkiem, sucharek.
Drugie śniadanie: przetarta papka z manny na wodzie z małym dodatkiem masła, herbata.
Obiad: lane kluseczki na wodzie z małym dodatkiem masła.
Podwieczorek: galaretka cytrynowa, herbata.
Kolacja:  jajko  na   miękko,   sucharek,  herbata  — lekko  słodzona.
III  faza diety (dieta rozszerzona):
Pierwsze śniadanie: świeży twarożek (bez śmietany), sucharek lub czerstwa bułka z odrobiną masła, herbata z cytryną.
Drugie śniadanie: kleik z płatków owsianych z dodatkiem mleka w proszku.
Obiad: przetarty krupnik jęczmienny, pulpet z kury, puree z marchwi.
Podwieczorek: kisiel z soku malinowego, polany rozprowadzonym mlekiem w proszku.
Kolacja: jajko po wiedeńsku, czerstwa bułka lub puree z ziemniaków, masło, przetarty szpinak, herbata.

PRZEPISY